اشارات نظر

در ادامه یه شعر داریم:

 

. until we can send letter to eachother by our looks, no one knows that what is happening between us.

. listen to me, I'm talking to you without any voice, answer me by your special looks, which is our specific vernacular.

. Time was going. At last certain age arrived. Everyone are worried about me and you, since the real lover was never seen until now.

. However no one can know our secretly conversation and this vernecular, but the world is full of our lovely murmuring voice.

. All of those stories, that were about paradise and demanding that, are just a simple conversation or a usual event in our life.

---

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست .
تا اشارات نظر نامه رسان من توست

گوش کن با لب خاموش سخن می گویم .
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید .
حالیا چشم جهانی نگران من و توست

گرچه در خلوت راز دل ما کس نرسید .
همه جا زمزمه عشق نهان من و توست

این همه قصه فردوس و تمنای بهشت .
گفت و گویی و خیالی ز جهان من و توست

هوشنگ ابتهاج

---

این ترجمه، برداشت شخصی من از این شعر و در حد دانشم است. باشد که خوشتان بیاید :)