دل نسوزونیم

هر چی میخواید بزنید بشکنید اما دل نه!

میگه نمیدونم چرا حال و روزم اینه، سریع جوابشو میدن: برو ببین چیکار کردی که داری جوابشو پس میدی
میبینن طرف خورده به بحران مالی و خرجش زیاده، میگن :‌معلوم نیست از کجا این همه درآورده و حالا مجبوره اینجوری تو خرج بیافته!

آره شاید اینا راست باشه، اینا رو انکار نمیکنیم اما چرا زخم زبون؟!

ما هم رفتیم بابا

ما نمیدونیم چى شد یهو همه دوستان (خیلى اتفاقى و باهم) بهمون گفتن برو گم شو!

خوشم نمیاد آویزون و مزاحم کسى یا جمعى باشم

خوشم نمیاد هى اصرار کنم حالا چى شده، خب چیکار کردم و اونا هم هى نگن و بیشترحالمو خراب کنن

ولى عجیبه واسم که دیگه کسى حاضر نیست اسمس هام رو جواب بده، یکى دو نفرى هم که جواب دادن گفتن برو بابا، باز این پیداش شد، خوبم حالا که چى و از اینا. چه میشه کرد.

تم دوستاى این جانب طوری بود که فقط من باید حالشونو میپرسیدم، همیشه من باید مکالمات رو شروع میکردم! فقط یه نفر این وسطا بود که گهگاهى حال مارو جویا میشد که اونم اتفاقا این اواخر گفت برو بابا! ما هم رفتیم بابا

الآن اون نوشته بهروز منو تسلى میده که میگفت: ما رفاقت رو زیادى جدى گرفتیم، رفاقت یک شوخى مهربانانه بیشتر نبود.

حالا هرچى بود و نبود به هر حال تموم شد!

ما رسم داریم ...

ما تو خونمون یه سری رسمایی داریم اصن عجیب و غریب

- کسی حق نداره به چیزی علاقه وافر داشته باشه (درس، زبان، ورزش، تی وی، پی سی، مارک لباس، موسیقی)

- کسی حق نداره وقتی داخل اتاق تنهاست، در اتاق رو ببنده.

- کسی حق نداره جلو بقیه اسمس بده.

- کسی حق نداره با دوستش جلو بقیه صمیمی صحبت کنه.

- کسی حق نداره دوست صمیمی داشته باشه اصلا.

- همه باید دوستای همدیگه رو بشناسن!

---

مبالغه نمیکنما، جدی همینه. حکمتش رو نمیدونم، من فقط مطیعم!

|||