سفره! هنوزم هست؟

قبلنا واسه ما مهم بود که شام رو حتما سر ساعت، توى آشپزخونه و پشت میز بخوریم. هر کسى هم جاش سر میز ثابت بود.

بعد ها مدام ساعت از دستمون در مى رفت، میزمون هم رفت و به جاش اوپنِ آشپزخونه اومد. جاى ملت هم به صورت رندم عوض میشد.

بعد تر ها دیگه این طورى بود که علاوه بر ساعت غذا خوردن، جاش هم هر بار عوض میشد. الآن دیگه خیلى باحال شده، مثلا برنامه ناهارمون به این صورته که:
- پدر گرامى در دفترشون ناهار میخورن.
- مادر گرامى میرن سلف دانشگاه.
- من اکثر ظهرا کلاس دارم، ناهار و شامم یکیه، حدوداى ساعت ٥ و معمولا (یعنى همیشه) فست فود.
یه جورایى هر کسى داره به تنهایى براى خودش زندگى مى کنه!